Łączna pisownia partykuły „nie”

Początki nauki zasad ortograficznych to dla dziecka „czarna magia”! Coś, co dla nas jest oczywiste, dla dziecka jest zupełną nowością. Nie czytało w życiu jeszcze wielu książek, nie zdążyło się „opatrzeć” z wyglądem wyrazów.

[heart_this]

Jako początkujący użytkownik pisanego języka, dziecko może mieć poważne trudności ze zrozumieniem i zastosowaniem niektórych zasad.

Definicja:

„nie” to partykuła występująca przed głównym składnikiem zdania lub równoważnikiem zdania, zmieniająca jego treść na przeciwną.  (źródło: SJP)

Teoria dla dziecka

Rymowanka

W nauce dziecku zawsze może pomóc rymowanka lub inny materiał porządkujący myśli (np. infografika). Podana niżej rymowanka jest przykładem wierszyka, jaki można stworzyć na bazie przedstawionych powyżej zasad. Oczywiście podchodzimy do sprawy zdroworozsądkowo i nie każemy się uczyć jej dziecku na pamięć, ponieważ każdemu w zapamiętaniu informacji pomoże coś innego. Dla dziecka ta rymowanka może być za trudna, lub zupełnie nietrafiona.

Dlatego to co polecam zrobić to ułożyć po kilkanaście przykładów do powyższych przypadków. Kilkanaście rzeczowników, przymiotników i przysłówków i wspólnie z dzieckiem / uczniem spróbować ułożyć własną rymowankę.  Taką rymowankę z pewnością dziecko zapamięta automatycznie, szczególnie zaś wtedy, kiedy będzie śmieszna i być może odrobinę pozbawiona sensu.

W trakcie sprawdzianu dziecko przywoła w pamięci ową rymowankę i co za tym idzie trudną do zapamiętania zasadę.

Teoria dla Rodzica

• „NIE” piszemy łącznie rzeczownikami i przymiotnikami (stopień równy). Przykład: niefortunna, niemiła, niefart, niełatwe, nieprosta, nieład.
• „NIE” piszemy łącznie z imiesłowami przymiotnikowymi (czynnymi i biernymi) niezależnie od tego, czy użyte są w znaczeniu przymiotnikowym czy czasownikowym. Przykład: nieopisane szczęście spotkało dziś mamę; dzisiaj znalazłam nieopisane w podręczniku informacje, słońce grzało nieustająco od poniedziałku do piątku; Matka Boska Nieustającej Pomocy.
• „NIE” piszemy łącznie przysłówkami utworzonymi od przymiotników. Przykład: niedrogo, niejasno, niemile, nietrudno. 
• „NIE” z nazwami własnymi piszemy łącznie z łącznikiem. Przykład: nie-Polak, nie-Duńczyk, nie-Europejczyk.