Alternatywne formy męskie i żeńskie

W krótkich tekstach oraz dokumentach typu ankieta, świadectwo, dyplom itp., które z trudno  opublikować w alternatywnych formach i wielu egzemplarzach stosuje się zabieg podawania alternatywnej formy męskiej lub żeńskiej. 

[heart_this]

Zjawisko to znalazło natomiast swoje regulacje w normach edytorskich (Adam Wolański, Edycja tesktów).

Elementy różnicujące formę męską i żeńską wyrazu umieszcza się w nawiasie, przy czym element dołączony do pełnej formy bez żadnych wymian głoskowych składa się bez łącznika, np.

pan(i), otrzymał(a), był(a)by,

a element zmieniony poprzedza się cząstką tematu i zapisuje z łącznikiem, np. urodzony(-na).

W tego typu zapisach nie używa się natomiast ukośnika stosowanego jako znak alternatywny między dwiema pełnymi formami wyrazowymi do wyboru np. uzyskał/uzyskała, pan/pani.

Ważne jest także to, aby tekst nie był zdominowany przez tego typu zapisy. Traci on wtedy na czytelności.

W ankietach i komunikatach internetowych możliwe jest natomiast rozwiązane tego problemu w inny sposób tak by kolejne etapy wyświetlania uwarunkowane były  informacjami pozyskanymi na etapach poprzednich (w przypadku ankiety: w pierwszym pytaniu zaznaczenie płci warunkujące rodzaj rzeczowników i odmianę czasowników  w pytaniach kolejnych).