Linie w fotografii a kompozycja, nastrój i treść opowiadanej historii

Ostatnio usłyszałam zdanie, które bardzo mnie ucieszyło. Jakiś czas temu wspominałam słowa „nie różdżka, lecz czarodziej” a dzisiaj dopełnię je tymi: najlepszym aparatem jest ten, który właśnie mamy pod ręką. Jest to stuprocentowa prawda ponieważ nie zawsze będziemy w stanie zabrać ze sobą aparat, który waży ponad 2 kg. Może się zdarzyć tak, że jedynym i najlepszym aparatem, który w danej chwili trzymamy w ręku jest nasz telefon komórkowy. To wprowadzenie służy głównie usprawiedliwieniu się. Wszystkie zdjęcia w tym poście wykonane zostały komórką właśnie. Tak jak w sierpniu i wrześniu szukałam śladów jesieni tak ostatnio poszukiwałam linii. Zobaczcie co z tego wyszło!

Nie wiem, czy zauważyliście, ale świat skomponowany jest linii. Nie odkryłam w tym temacie Ameryki i dzisiaj do porannej kawy przeczytałam analogiczny rozdział w starej jak świat książce „Fotografia od A do Z” Michaela Langforda i kilka innych artykułów, które uporządkowały moją wiedzę.

Sposób w jaki fotograf posługuje się liniami, nadaje zdjęciu nastrój i porządek kompozycyjny.

Michael Langford

Linie prowadzą wzrok odbiorcy fotografii w konkretnym kierunku. Czasem ku pożądanej interpretacji. Odpowiednio ułożone linie dodają zdjęciu głębi, skalują je, rysują plany, odejmują wagi głównemu bohaterowi znajdującemu się w mocnym punkcie zdjęcia. Czasem są samym jej tematem. Oko ludzkie widzi głębię obserwując otoczenie. Tworząc fotografię możemy sami stworzyć tę głębię przez umieszczenie w kadrze wizualnych linii wiodących.

Obraz to zapis spostrzeżenia. To sposób wyrażenia lub przekazania treści. Możliwość obrazowania emocji. To element uzupełniający/ilustrujący tekst. Wszystkie te definicje są prawidłowe i można by je mnożyć – w zależności od celu powstania, sposobu użycia, formy wizualnej.

Beata Bigaj-Zwonek

Linie w fotografii nakierowują odbiorcę na spostrzeżenie fotografującego. Ukierunkowują interpretację na konkretną drogę. Budują też atmosferę i emocje w zależności od użytych linii i przedstawionych na obrazie historii.

Niewidzialne linie w kompozycji i zasada trójpodziału

Nie widzisz ich ale dwie linie poziome i dwie linie pionowe dzielą Twój obraz na dziewięc równych części. Zasada trójpodziału zaleca umieszczanie tych elementów fotografii, które są najważniejsze na jednym z czterech przecięć tych linii lub chociaż wzdłuż nich. Główny temat naszego zdjęcia znajduje się wtedy w mocnym punkcie zdjęcia. Większość aparatów cyfrowych pozwala na wyświetlenie pomocniczej siatki trójpodziału na ekranie LCD.

Linie proste, poziome, skośne i zakrzywione

Linie poziome

mocne i ciężkie
wykorzystywane często w fotografii architektury i pejzażu
tworzą wrażenie stabilności, solidności, bezpieczeństwa
budują kompozycję statyczną

Linie pionowe

mocne i ciężkie
prowadzą wzrok z góry na dół
budują kompozycję statyczną
wykorzystywane często w fotografii architektury i pejzażu

Linie skośne

dodają obrazowi głębi i perspektywy
prowadzi wzrok w poprzek kadru
najmocniejszą linią skośną jest linia biegnąca od lewego górnego do prawego dolnego rogu (taki kierunek odbierany jest przez oko, przyzwyczajone do czytania w ten sposób tekstu, jako naturalny)
budują kompozycję dynamiczną
kierują wzrok do środka kadru lub prezentują zdarzenia na całej linii skośnej opowiadając pewną historię

Linie zakrzywione

stanowią świetne wizualne podkreślenie ruchu, zmierzania do czegoś, do jakiegoś celu
są odbierane jako mniej dynamiczne niż linie skośne / przekątne
sprawiają, że odbiorca zdjęcia wodzi za nimi wzrokiem
linie wijące w kształcie litery S sprawiają wrażenie łagodnego i powtarzającego się ruchu
linia w kształcie litery C prowadzi wzrok odbiorcy przez całą kompozycję zdjęcia
spowalniają odbiór zdjęcia
zazwyczaj działają metaforycznie

Warszawa

Przewaga pionowych linii daje budowlom wysokości, majestatu, strzelistości. powyższego zdjęcia podkreśliłabym jednak stabilność i spokój. Odmienność faktur (?) na fasadach budynków tworzy pewną różnorodność. Perspektywa, którą wybrałam podkreśla geometrię. Wszystko jest na swoim miejscu mimo tej różnorodności. Niski kontrast potęguje ciszę, a odbicie nieba oraz samo niebo w tle – tak myślę – że trzyma nas w zawieszeniu w tej całej ciszy. Też to tak widzicie?

Budy Dłutowskie; gmina Dłutów

Ślądkowice

Łeba

Jurata

Poniższe zdjęcia to prawdziwy kosmos. Prawdopodobnie przedstawiają wszystkie możliwe błędy jakie można popełnić biorąc do ręki aparat. Przedstawiają fuzję. Mieszanie się i przenikanie dwóch przestrzeni. Myślę, że świetnie ukazują dany temat.

Łeba

Jastrzębia Góra

Terenin

Hel

Dąbrowa / gmina Dłutów

Poniżej najbardziej przygnębiające zastosowanie linii jakie udało mi się uwiecznić. Oczywiście zdjęcia wykonane zostały w mojej rodzinnej wsi.

Pabianice

Literatura

Fotografia od A do Z – Michael Langford
Refleksje na temat środków wizualnych budujących wyraz artystyczny/ideowy obrazu (w:) Oblicza komunikacji wizualnej – Beata Bigaj-Zwonek